Dla przypomnienia: lotto to gra losowa – nie ma sensu bawić się w statystyki i typowanie liczb, bo nikt jeszcze nie wyszedł na tym na plus. Zamiast zgadywać numerki na kolejne losowanie proponuję Ci oszacowanie czasu, w którym wejdą numerki wskazane przez Ciebie.
Waląc prosto z mostu, to co proponuję, można zawrzeć w czterech prostych krokach:
- Wyszukanie interesującej dwunastki liczb.
- Rozpisanie jej w przemyślany sposób.
- Wyznaczenie momentu wejścia do i czasu trwania gry.
- Chodzenie do kolektury i wysyłanie zakładów.
Nim przejdę do bardziej szczegółowych informacji, proszę pamiętaj: jeżeli masz jakieś pomysły odnośnie podejścia, które prezentuję w moich artykułach, opisz je w komentarzach – być może to właśnie Ty zwrócisz uwagę na coś, co w przyszłości przełoży się na nasz wspólny sukces. Tylko wspólna praca i dzielenie się doświadczeniem pozwoli na wygraną.
Ad.1 Wyszukanie interesującej dwunastki liczb.
Przez interesującą mam tu na myśli dwunastkę, w której możliwie jak najczęściej dało się wyłapać trafienie piątki lub szóstki liczb. Trzeba sprawdzić czy takich dwunastek szukać na wszystkich losowaniach Dużego Lotka czy tylko na jakimś ostatnim okresie, ale to wyjdzie w praniu. Myk polega tutaj na tym, że w każdy zestaw liczb co pewien czas zaczyna chodzić, czyli wypadają w nim liczby, i naprzemiennie pojawia się posucha – trafia się 0 – 2 liczby na losowanie.
Ad.2 Rozpisanie jej w przemyślany sposób.
Technicznie można skreślić 12 liczb w jednej kratce, ale koszt takiej gry jest horrendalny. Zamiast tego proponuję rozpisanie jej na… dwa zakłady. Powód tego podejścia jest prosty: niski koszt gry i gwarantowana co najmniej trójka w przypadku trafienia pięciu z dwunastu wybranych liczb.
Skoro jesteśmy już przy kosztach, to gra tym sposobem może być długotrwałą. Ważnym jest zatem, żeby przy rozsądnej strategii nie wyczyścić portfela z pieniędzy na grę. Wysyłając zaledwie dwa zakłady na każde losowanie, w ciągu roku wydamy tylko 624 złote (52 złote miesięcznie). Co zamożniejsi mogą rozpisać wybrane dwanaście liczb na 3 zakłady, jednak koszt takiej gry wzrasta już do 936 złotych/rok (78 złotych miesięcznie).
Jeżeli Cię na to stać, nie wahaj się i rozpisz wybrane liczby na więcej zakładów – wtedy znacznie rosną szanse na trafienie wygranych wyższego stopnia, a w skali roku nie są to aż tak duże pieniądze (myślę, że w skali miesiąca też nie).
Ad.3 Wyznaczenie momentu wejścia do i czasu trwania gry.
Tutaj podejścia są dwa.
Pierwsze zalatuje trochę statystykami, które tak potepiałem. Generalnie chodzi o to, żeby wyznaczyć – koniecznie przy pomocy mediany – średni czas oczekiwania na wypadnięcie konkretnej ilości liczb z wybranej dwunastki. Nie możemy się przy tym skupiać na detalach, tylko musimy dokładnie i jasno określić, jakie zdarzenie nas będzie interesowało. Przykładowo: jeżeli skreślasz dwa zakłady, to chcesz trafić co najmniej 5 liczb – bo to gwarantuje Ci małą, ale zawsze, wygraną. Szukasz wtedy mediany częstotliwości wystąpienia zdarzenia pięciu lub więcej liczb z Twojej dwunastki. Osoby grające na więcej zakładów mogą wykonać obliczenia dla trafienia co najmiej czterech liczb.
Gdy mamy tą informację, wystarczy teraz już tylko sprawdzić czy:
- odstęp od ostatniego trafienia analizowanej ilości liczb w danej dwunastce zbliża się (numer losowania z interesującym nas trafieniem + wartość mediany daje numer losowania, po którym średnio wchodziło to, na co czekamy), więc teoretycznie można wchodzić do gry lub
- wyprognozować ten numer nieco dokładniej, stosując w wariancie prostym Metodę Najmniejszych Kwadratów, a w wariancie bardziej skomplikowanym algorytm Time Series sieci neuronowych.
Drugie podejście, faworyzowane przez wspomnianego Mariusza, polega na zastosowaniu tzw. markerów. Na chłopski rozum chodzi o to, że musimy zdefiniować zdarzenie, od momentu wystąpienia którego będziemy liczyli czas, który upłynie do wypadnięcia zdarzenia, które nas interesuje, przykładowo trafienie co najmniej 5/12 liczb. Nie interesuje nas wtedy mediana odległości występowania naszego zdarzenia, tylko mediana występowania naszego zdarzenia po pojawieniu się markera.
Ten sposób rzekomo jest lepszy, ale równocześnie jest też trudniejszy w implementacji, obliczenia trwają dłużej i – w mojej opinii- ciężko znaleźć optymalny marker. Na szczęście nie musimy się martwić czasem wystąpienia markera, bo zawsze możemy poszukać takiej dwunastki, której marker wypadł w interesującym nas czasie.
W każdym bądź razie mając dane o markerach i odstępach możemy, podobnie jak w pierwszym wariancie, pokusić się o dokładniejsze określenie czasu pojawienia się zdarzenia od wystąpienia markera, za pomocą prostej matmy, MNK lub sieci neuronowych.
Każde z tych podejść, bez względu na wybrany wariant czy metodę, będzie obarczone mniejszym lub większym błędem w określeniu czasu wypadnięcia zdarzenia. Wyznaczenie tego błędu pozwoli na określenie momentu wejścia do gry.
Ad.4 Chodzenie do kolektury i wysyłanie zakładów.
Tu już sprawa jest prosta. Gdy mamy już, nazwijmy to, dwunastke z potencjałem wybraną i rozpisaną, jedynym, co zostaje, to mrówcze chodzenie do kolektury i wysyłanie zakładów (na szczęście można wysyłać je na kilka losowań na przód!). W zależności od wybranego podejścia i metody prognozowania można to robić, w myśl przytoczonej na początku wpisu falowości występowania liczb w zestawach, do momentu wypadnięcia oczekiwanego przez nas zdarzenia lub przez określony czas. Bez względu na sposób, po czasie gry jedną dwunastką, zmieniamy ją na następną – zdiagnozowaną przez nas w sposób omówiony w trzech pierwszych punktach.
Proszę – oto cała tajemnica mojego sposobu gry w Dużego Lotka. Starałem się przedstawić tą metodę w jak najprostszy sposób, ale jeżeli coś jest niezrozumiałe – dajcie znać w komentarzach, a postaram się wyjaśnić dokładniej. Napiszcie co o myślicie o takim podejściu do gry. Podzielcie się swoimi sugestiami. Dyskutujmy! To wszystko dla naszego wspólnego dobra…
Popularity: 36% [?]
